تا یک نگه در من کنی این پا و آن پا می کنم /

بهر نگاه یوسف ات خود را زلیخا می کنم

نامه ی من - سید یوسف فلکی (وحید)

هوای سمت شمال تگرگ خواهد شد /

جنوب و مرکزی پر گرد و سنگ خواهد شد /

خبرگزاری بخش هوا نمی داند /

هوای سمت دلم تنگ تنگ خواهد شد

نامه ی من - سید یوسف فلکی (وحید)

من با هزار حیله دلت را ربوده ام /

در دفترم برای تو شعری سروده ام /

من منتهای تهمت و نفرین عالم ام /

اما دلم خوش است که عشق تو بوده ام

نامه ی من - سید یوسف فلکی (وحید)

حالا هوا که کمی تا به قسمتی سرده /

حالا که دلخوشی ما یه لحظه لبخنده /

حالا که مثل من و تو نمیشه پیدا کرد/

بگو که قیمت یک بوسه نازنین چنده

نامه ی من - سید یوسف فلکی (وحید)

پیوسته تنها می روی اما چه آرام

همدوش سرما می روی اما چه آرام

می لرزم و در خود فرو می ریزم امٌا

چون موج های سبز یک دریاچه آرام

با تو برای گرم ماندن سهم من بود !

پیوند دستانی میان کوچه ، آرام

تصویر چشمان تو را ، آیینه می دید

آیینه ای آنسوی یک قالیچه آرام

دستان بازیگر ! مرا هم جابجا کن

انگار در دست توأم ، بازیچه آرام

اشکی درون چشمهایم غنچه داده

همچون گلی در بستر باغی ، چه آرام

فروردین 1393| سید یوسف (وحید) فلکی

با شعر هایت قلب خود را باختم من

تیری میان تیرگی انداختم من

چوگان قلبت تک سوار دیگری داشت

حسرت از آن عمری که بی خود تاختم من

سرمای چشمانت مرا آشفته می کرد

انگار چشمان تو را نشناختم من

بانک لبت ، وامش برای این وان بود

افسوس از قسطی که می پرداختم من

این خانه بانو تاب تنهایی ندارد

با رنج و محنت خانه ات را ساختم من

فروردین 1393| سید یوسف (وحید) فلکی

فرو شد آفتاب و سایه ها در پیش

منم اینجا با غمان خویش

دوباره مانده ام با کوله بار خاطرات خویش

شمیم عطر ایام گذشته

باز می آید

و سر بر آستان عقل می ساید

دگر تردید جایز نیست

باید رفت و خود را در تلاطم امواج خروشان

شست

* * *

در این فصل خراب بادبادک ها

بیا با هم دمیدن را

دوباره باز دریابیم

بسوی هرچه بالابردن آنها

دوباره باز بشتابیم

سحرگاهان شناور می شوم

در این هوای پاک

و خود را غرفه در اکسیژنش

خواهم نمود آخر

و تردید درون خویش را

خواهم ربود آخر

دگر تردید جایز نیست

باید رفت

تمام زندگیم جستجویی از پی پرهاست

پریدن اوج رویاهاست

بدون پر پریدنها چه بی معناست

دلیل ماندنم اینجا

پیداکردن آنهاست

وگرنه بادبادک را

با فوتم

سوار ابر خواهم کرد

و این دنیای فانی را

به کلی ترک خواهم کرد

تابستان 1382 | سید یوسف (وحید) فلکی

بهترین هم سخنم آینه است

آینه محرم اسرار من است

شرح پژواک صدایم با روح

شرح نجوای درونم با تو

یاد آن دم که شدم با تو قرین

یادت ای خوبترین

بهترین مونس و یارم شده است

همدم این شب تارم شده است

آینه !

خوبترین همدم من

یار من !

ای تو چراغ شب من

به تو محتاج چو دیوانه به خواب

شده از دوری تو مست و خراب

شده با یاد تو همچون مهتاب

این دل ساده ی من

ای که عکسم به درونت مهمان

ای که آمیحته ای با دل و جان

دل و جانم به فدایت ای یار

گرچه حالا شده ام زار و فکار

به تو گویم که ز هجرت سیرم

کاش روزی که بپایت میرم

تابستان 1382 | سید یوسف (وحید) فلکی